Przywołuję kobiety z kiedyś. Takie czary :) To podróż między nauką, a prozą życia pewnej wsi. Białowieża - to specyficzne miejsce, które przyciągało niesamowite osobowości.
***
Kiedyś to były kobiety! I nie wcale trzeba się cofać do pradziejów i do królowej Jadwigi, żeby zrozumieć fenomen naukowego życia, które toczyć się może na podlaskiej wsi, w surowych warunkach w kobiecym stylu. Przenieśmy się w lata 70-te, 80-te, no… mniej więcej. A historię kobiet, które tworzyły życie naukowe w Białowieży zacznę od życia życiem żubra czyli od mężczyzny. Bo przy rozmowie na ten temat nagle objawiła się ta wspaniała, barwna, zaskakująco inspirująca przestrzeń. W tej przestrzeni toczyło się życie, o którym mało kto teraz wie.
W puszczy białowieskiej, przy granicy, było i nadal jest miejsce nastawiona na korzystanie z dóbr leśnych i…. Niesamowite pod względem naukowym. Pamiętam tamtą intensywność bardzo dobrze, bo to moja wieś. I opowieść będzie nieformalną wycieczką nie tyle do laboratoriów i przyczółków pracy naukowej, co do kuchni, do spotkań towarzyskich, do ścieżek, którymi prywatnie i nie na pokaz chadzało się w tamtych czasach. Oczywiście wiele osób kojarzy prof. Simonę Kossak, ale Simona (mogę mówić tak bez tytułów, bo akurat była moją matką chrzestną, a tę lekko dziwaczną ceremonią wciąż pamiętam) - więc Białowieżę tamtych czasów tworzyła nie tylko ona i nie tylko Leszek Wilczek.
Istotne było całe grono bardzo niebanalnych person i osobowości.
To pokolenie, które odchodzi i dlatego warto o tym opowiadać już teraz - zaraz!
Zdałam sobie z tego sprawę, rozmawiając o książce, podsumowującej życie Zbyszka Krasińskiego (tak mówili moi rodzice, tak mi w uszach to brzmi więc wybaczyć taką bezpośredniość). To był do naukowiec, pracownika Białowieskiego Parku Narodowego, który przez kilkadziesiąt lat współpracował z Instytutem Biologii Ssaków PAN, prowadząc wspólnie z swoją żoną Małgosią ( tu tez nie będę oficjalna, bo i nie myślę oficjalnie kiedy wracam pamięcią do rozmów rodziców przy kuchennym stole - zatem państwo Krasińscy prowadzili badania nad historią i ekologią żubra. Życie życiem żubra - to się im (mniej więcej) przytrafiło.
A teraz Siedziałyśmy sobie przy stole w kuchni, Pani Małgosia, moja mama i ja, pochylona nad okładką “Życie obok Żubrów”, książką która doczekała się publikacji już po śmierci pana Zbyszka. tak przywołujemy ‘Kobiety z Kiedyś” ale po kolei: to to jak to wtedy było z żubrami?
Tamta wieś, trochę nietypowa, ale tworząca dość typowe dla tamtych czasów środowisko dla aktywnych, odważnych, pomysłowych, zaangażowanych w badanie natury - kobiet. w 1970 roku w Białowieży było pięć placówek naukowych:
• Białowieska Stacja Geobotaniczna Uniwersytetu Warszawskiego
• Europejskie Centrum Lasów Naturalnych Instytutu Badawczego Leśnictwa,
• Instytut Biologii Ssaków Polskiej Akademii Nauk
• Pracownia Naukowa Białowieskiego Parku Narodowego, która prowadziła badania z zakresu obsługi stacji klimatycznej II rzędu, ekologii płazów, ekologii żubra, struktury i dynamiki lasu naturalnego, flory i ekologii roślin
• Zakład Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk, który prowadził badania z zakresu ekologii i ochrony ssaków, takich jak wilk, ryś, łasica, borsuk, kuna, lis, zając, sarna, jeleń, dzik, łoś, żubr, badania genetyczne, fizjologiczne, anatomia i morfologia
muz. purple-music efekty video - pixeby zdjęcia - rodzinny album Miłki
******* Kawa dla Miłki: https://buycoffee.to/dziennik.zmian
Link do tej serii Kobiety z Kiedyś - wszystkie odcinki
A w kwestii wspomnień, wybijających nas czasem z ciepła zastoju i stabilizacji, otwierających nie tylko przeszłość, ale i przestrzeń odwagi, oraz inspiracji, ważne jest by pamiętać, że:
Świat zawsze powraca do normy. Ważne, do czyjej. Stanisław Jerzy Lec
CDN…
Share this post